De Gevaren van Het ADHD Label

ADHD is geen ziekte

ADHD staat voor attention deficit hyperactivity disorder wat volgens de Van Dale het volgende betekent:
stoornis die zich uit in hyperactiviteit, concentratieproblemen en impulsiviteit (vaak schertsend geherinterpreteerd als ‘alle dagen heel druk’).

Hyperactiviteit betekent:
meer dan normale, onnodige motorische activiteit.

De publieke opinie ziet ADHD als een ziekte terwijl het nooit iets anders is geweest dan bepaalde gedragspatronen die bij kinderen voor kunnen komen.

ADHD is geen hersenafwijking en niet het gevolg van een ontbrekend stofje in de hersenen, maar slechts benaming voor bepaald gedrag.

Er bestaat geen enkele objectieve medische test om bij een kind vast te stellen dat hij of zij al dan niet ADHD heeft.

Lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek, röntgenfoto’s hebben geen valide of enig toegevoegde waarde bij het vaststellen van ADHD.

Kortom de diagnose ADHD is NIET objectief.

Diagnose door subjectieve test

Als er geen objectieve test is, hoe wordt dan de diagnose gesteld?

Dit gebeurt door middel van een volledig subjectieve test aan de hand van een lijst met op zich normale gedragingen.

Wanneer een kind een zestal van ondergenoemde gedragingen vertoont, kan besloten worden hem of haar de diagnose ADHD te geven.

1. Beweegt vaak onrustig met handen of voeten, of draait in zijn stoel.
2. Staat vaak op in de klas of in andere situaties waar verwacht wordt dat men op zijn plaats blijft zitten.
3. Rent vaak rond of klimt overal op in situaties waarin dit ongepast is.
4. Kan moeilijk rustig spelen of zich bezighouden met ontspannende activiteiten.
5. Is vaak “in de weer” of “draaft maar door”.
6. Praat vaak aan één stuk door.
7. Gooit het antwoord er vaak al uit voordat de vragen afgemaakt zijn.
8. Heeft vaak moeite op zijn beurt te wachten.
9. Verstoort vaak bezigheden van anderen of dringt zich op.

Er wordt hierbij niet gezegd wat ‘vaak’ betekent en wie dat zou moeten beoordelen.

Als een kind wat drukker is en je zou met hem of haar 10 psychiaters bezoeken, dan is het heel goed mogelijk dat het kind bij een aantal de diagnose ADHD krijgt terwijl de anderen zeggen dat het kind kerngezond is.

Op deze wijze hebben momenteel ongeveer 100.000 kinderen in Nederland het label ADHD toegewezen gekregen.

Geen aandacht voor echte oorzaak

Dit gebeurt echter allemaal zonder verder op zoek te gaan naar de oorzaak van het eventueel afwijkende gedrag van het kind.

Er zijn een heleboel mogelijke oorzaken die het gedrag van kinderen kunnen beïnvloeden.

Men verzuimt helaas om het kind genoeg tijd en aandacht te geven om de werkelijke oorzaak te vinden.

Wanneer de werkelijke oorzaak bekend is, dan kan het kind ook echt en blijvend geholpen worden.

De eerste en belangrijkste oorzaak om rekening mee te houden, is dat we allemaal anders zijn en dat het gewoon het eigen karakter en de persoonlijkheid is van het kind.

Verder kunnen de volgende dingen een rol spelen in het gedrag van het kind:

ADHD is geen ziekte

ADHD staat voor attention deficit hyperactivity disorder wat volgens de Van Dale het volgende betekent:
stoornis die zich uit in hyperactiviteit, concentratieproblemen en impulsiviteit (vaak schertsend geherinterpreteerd als ‘alle dagen heel druk’).

Hyperactiviteit betekent:
meer dan normale, onnodige motorische activiteit.

De publieke opinie ziet ADHD als een ziekte terwijl het nooit iets anders is geweest dan bepaalde gedragspatronen die bij kinderen voor kunnen komen.

ADHD is geen hersenafwijking en niet het gevolg van een ontbrekend stofje in de hersenen, maar slechts benaming voor bepaald gedrag.

Er bestaat geen enkele objectieve medische test om bij een kind vast te stellen dat hij of zij al dan niet ADHD heeft.

Lichamelijk onderzoek, bloedonderzoek, röntgenfoto’s hebben geen valide of enig toegevoegde waarde bij het vaststellen van ADHD.

Kortom de diagnose ADHD is NIET objectief.

Diagnose door subjectieve test

Als er geen objectieve test is, hoe wordt dan de diagnose gesteld?

Dit gebeurt door middel van een volledig subjectieve test aan de hand van een lijst met op zich normale gedragingen.

Wanneer een kind een zestal van ondergenoemde gedragingen vertoont, kan besloten worden hem of haar de diagnose ADHD te geven.

1. Beweegt vaak onrustig met handen of voeten, of draait in zijn stoel.
2. Staat vaak op in de klas of in andere situaties waar verwacht wordt dat men op zijn plaats blijft zitten.
3. Rent vaak rond of klimt overal op in situaties waarin dit ongepast is.
4. Kan moeilijk rustig spelen of zich bezighouden met ontspannende activiteiten.
5. Is vaak “in de weer” of “draaft maar door”.
6. Praat vaak aan één stuk door.
7. Gooit het antwoord er vaak al uit voordat de vragen afgemaakt zijn.
8. Heeft vaak moeite op zijn beurt te wachten.
9. Verstoort vaak bezigheden van anderen of dringt zich op.

Er wordt hierbij niet gezegd wat ‘vaak’ betekent en wie dat zou moeten beoordelen.

Als een kind wat drukker is en je zou met hem of haar 10 psychiaters bezoeken, dan is het heel goed mogelijk dat het kind bij een aantal de diagnose ADHD krijgt terwijl de anderen zeggen dat het kind kerngezond is.

Op deze wijze hebben momenteel ongeveer 100.000 kinderen in Nederland het label ADHD toegewezen gekregen.

Geen aandacht voor echte oorzaak

Dit gebeurt echter allemaal zonder verder op zoek te gaan naar de oorzaak van het eventueel afwijkende gedrag van het kind.

Er zijn een heleboel mogelijke oorzaken die het gedrag van kinderen kunnen beïnvloeden.

Men verzuimt helaas om het kind genoeg tijd en aandacht te geven om de werkelijke oorzaak te vinden.

Wanneer de werkelijke oorzaak bekend is, dan kan het kind ook echt en blijvend geholpen worden.

De eerste en belangrijkste oorzaak om rekening mee te houden, is dat we allemaal anders zijn en dat het gewoon het eigen karakter en de persoonlijkheid is van het kind.

Verder kunnen de volgende dingen een rol spelen in het gedrag van het kind:

* bron: https://www.unodc.org/pdf/convention_1971_en.pdf

Methylphenidaat staat in de lijst samen met gevaarlijke drugs, waarvan we hopen dat kinderen ze nooit zullen gebruiken.

Het is dus zover gekomen dat artsen en in het bijzonder psychiaters, kinderen feitelijk gevaarlijke drugs voorschrijven als medicijnen.

In zijn boek ‘ADHD medicatie, Medische Megablunder‘ komt de schrijver en tevens apotheker Fernand Haesbrouck dan ook niet voor niets tot de volgende conclusie:

“ADHD-medicatie verstoord de elektrochemische prikkeloverdracht die ons gedrag controleert en onze perceptie op de realiteit regelt”

* bron: ADHD medicatie, Medische Megablunder, Fernand Haesbrouck

Veel ernstige bijwerkingen

Gezien het bovenstaande is het volledig begrijpelijk dat medicijnen zoals Ritalin veel en zeer ernstige bijwerkingen kunnen hebben.

Het is een verslavend middel, net zoals alle andere op straat verhandelde drugs.

De bijsluiter laat ook zien dat er daar bovenop nog een hele lange lijst van bijwerkingen is.

Er staan in deze lijst ook talloze ernstige bijwerkingen, waar er hieronder een aantal van genoemd worden:

• Onregelmatige hartslag
• Stemmingsveranderingen of wisselingen, of persoonlijkheidsveranderingen
• Denken aan of fantaseren over zelfdoding
• Dingen voelen of horen die er niet echt zijn; dit zijn tekenen van psychose
• Ongecontroleerde spraak en lichaamsbewegingen (gilles-de-la-tourette)
• Zich overdreven opgewekt, overactief en ongeremd voelen (manie)
• Hartaanval
• Epileptische aanvallen (stuipen, convulsies, epilepsie)
• Spierspasmen die u niet onder controle hebt.
• Verlamming of problemen met bewegen en met het zicht, spraakproblemen (dit kunnen tekenen zijn van problemen met de bloedvaten in uw hersenen)
• Ongewenste gedachten die blijven terugkomen
• Onverklaard flauwvallen, pijn op de borst, kortademigheid (tekenen van een hartaandoening)

* bron: Bijsluiter Ritalin: Informatie voor gebruikers

Als je deze lijst doorneemt vraag je je af of de ouders van kinderen met ADHD deze lijst ooit wel gezien hebben

Schokkende conclusie

Hoe heeft het zover kunnen komen dat: 

• dit voorkomt bij gezonde kinderen die objectief gezien geen symptomen hebben,
• het labelen van ADHD gebaseerd is op een volledige subjectieve manier,
• zulke gevaarlijke medicijnen voorgeschreven worden,
• we hiermee een potentieel verslaafd kind krijgen met neurologische schade, en ernstige fysieke en psychiatrische complicaties.

ADHD en de behandeling van gezonde kinderen met gevaarlijke medicijnen zijn waanzin.

Toch draaft de psychiatrie maar door en wordt ADHD nog steeds als een serieuze aandoening gezien.

* bron: ADHD World Federation – https://www.adhd-congress.org/