Waarom kijkt uw arts niet naar de oorzaak?
Zijn artsen echt dé expert?
Veel mensen hebben nog steeds het idee dat artsen de enigen zijn die iets van het menselijk lichaam kunnen begrijpen.
Sommige artsen hebben dat idee over hunzelf ook.
waarom richten de meeste artsen zich uitsluitend op de symptomen en niet op de oorzaak van ziekten en kwaaltjes?
- waarom richten de meeste artsen zich uitsluitend op de symptomen en niet op de oorzaak van ziekten en kwaaltjes?
- waarom worden er alsmaar meer mensen ziek?
- waarom is een groot deel van de artsen onsuccesvol in de aanpak van chronische ziekten?
- waarom wordt er gedacht dat chronische ziekten voor de rest van het leven zijn?
- waarom weet een groot deel van de artsen weinig over het belang van een gezonde levensstijl, goede voeding, zuiver water, vitaminen, mineralen en spoorelementen?
Zou dit te maken kunnen hebben met de opleiding van een arts?
Zouden we de opleiding ten goede kunnen keren?
De medische studie
De medische studie heeft altijd ruwweg uit twee delen bestaan.
Het eerste deel bestaat vooral uit het vergaren van de basiskennis over de normale werking van het lichaam.
Vervolgens zou u verwachten dat op deze verworven kennis verder gebouwd zou gaan worden, maar dat gebeurt maar in beperkte mate.
Het tweede deel richt zich voornamelijk op het opsporen van symptomen*, het stellen van een diagnose** en het bepalen van een therapie***.
De tweede helft lijkt een aparte nieuwe studie te zijn, waarbij de studenten vooral onderwezen worden over ziekte.
Kennis met begrip
Het eerste deel van de studie geeft de toekomstige arts inzicht in de opbouw en de werking van het lichaam.
Er zijn veel zeer interessante vakken die de basiskennis vormen over het lichaam.
* symptoom: elk ziekteverschijnsel dat enige betekenis
heeft voor de herkenning van een ziekte. Van het
Griekse sumptōma wat kans of symptoom betekent, van
sumpiptein wat gebeuren betekent.
** diagnose: het vaststellen welke ziekte iemand heeft
op basis van de verschijnselen. Van het Griekse
diagignōskein wat onderscheiden betekent, van dia wat
apart en gignōskein wat herkennen, weten betekent.
*** therapie: behandeling van mensen die lichamelijke
of geestelijke klachten hebben. Van het Grieks therapeia
wat genezing betekent en van het Griekse therapeuein wat
toedienen of medische behandeling betekent.
Kennis met begrip
Het eerste deel van de studie geeft de toekomstige arts inzicht in de opbouw en de werking van het lichaam.
Er zijn veel zeer interessante vakken die de basiskennis vormen over het lichaam.
Genetica* of erfelijkheidsleer onderzoekt hoe diverse aspecten van het lichaam overgedragen worden van generatie op generatie. Hoe komt het bijvoorbeeld dat kinderen gelijkenissen vertonen met hun ouders?
* genetica: erfelijkheidsleer. Van het Latijnse genesis wat gebaseerd is op het Griekse gignesthai wat geboren of geproduceerd worden betekent.
Biochemie* betreft alle scheikundige processen in het lichaam, zoals hoe voeding wordt afgebroken en omgezet in energie, de productie en werking van enzymen, hormonen, enzovoort
* biochemie: leer van de scheikundige omzettingen. Van het Griekse bios wat menselijk leven betekent en van het Griekse Khēmia wat kunst van de omzetting van metalen betekent.
Histologie* of weefselleer is het vak dat over weefsels en cellen gaat. Het gaat over de microscopische opbouw en functies van weefsels.
* histologie: weefselleer. Van het Latijnse histos wat weefsel betekent. Weefsel is een samenhangend geheel van gelijksoortige cellen waaruit de delen van het lichaam zijn samengesteld
Fysiologie* geeft inzicht in de normale werking van het lichaam en de organen. Dit houdt onder andere de studie in van de werking van organen zoals het hart, de nieren, de longen, enzovoort.
* fysiologie: leer van de normale levensverschijnselen. Van het Griekse phusiologia wat natuurlijke filosofie betekent.
In het vak anatomie* of ontleedkunde leert een student over de vorm van het lichaam en hoe het opgebouwd is. Een arts bestudeert daarbij onder andere de organen en hun plaats in het lichaam.
* anatomie: wetenschap van de bouw en de vorm van menselijke en dierlijke organismen. Van het Grieks ἀνά (aná) wat op, open, en τομή (tomé) wat snede betekent.
Cytologie* is het vak dat over de structuur en functie van lichaamscellen gaat. Het gaat onder andere over de werking en functie van de organellen** in de cel.
* cytologie: leer van de organische cel. Van het Griekse kutos wat holte of lichaam betekent.
** organel: een gespecialiseerd onderdeel van de cel met een bepaalde functie. Van het Latijnse organum wat instrument, gereedschap betekent
Stuk voor stuk zeer interessante vakken die veel kennis geven over het lichaam maar vooral ook veel begrip geven over de structuur, opbouw en werking.
Helaas ontbreekt de kennis hoe levensstijl, voeding, water en vitaminen, mineralen en spoorelementen hier van toepassing op zijn.
Dit terwijl een gezonde levensstijl en gezonde voeding een directe invloed hebben op onze gezondheid en tekorten aan water en allerlei voedingsstoffen als vitaminen, mineralen en spoorelementen kunnen leiden tot “ziekten en kwaaltjes”.
Gelukkig lijkt hier een kentering te komen en zijn er steeds meer artsen die deze kennis wel vergaren.
Tweede helft volledig anders
Maar is er een forse koerswijziging in de tweede helft van de studie?
Men zou verwachten dat er met de kennis en het begrip van het eerste deel van de studie hier dieper op ingegaan zou worden.
Gek genoeg gebeurt dit maar in zeer beperkte mate.
De tweede helft lijkt een andere studie te zijn, waarbij het centrale thema ziekte is.
Het is beperkt tot het vinden van symptomen, het geven van een diagnose en het kiezen van een therapie.
Symptomen
De medische student wordt geleerd om symptomen te ontdekken en te identificeren in patiënten.
Door middel van lichamelijk onderzoek, anamnese*, bloedonderzoek en radiologie worden de symptomen in kaart gebracht.
* anamnese: wat de patiënt met betrekking tot de voorgeschiedenis van zijn ziekte kan vertellen. Van het Griekse anamnēsis wat herinnering betekent.
Symptomen
Op basis van de verzamelde symptomen zal de student dan leren om een diagnose te stellen.
In de dikke boeken die de medisch student moet bestuderen staan per ziekte de symptomen opgesomd.
Vervolgens krijgt de patiënt dan een diagnose voorgeschoteld.
Er wordt bijna nooit gezocht naar een achterliggende oorzaak; er wordt een etiket opgeplakt en daarmee kan de arts naar de volgende stap overgaan.
Symptomen
Op basis van de diagnose wordt vervolgens de therapie bepaald.
Ook de therapie leert de student uit de dikke boeken die hij tijdens zijn medische studie moet kennen.
Bij elke diagnose wordt een groep van medicijnen genoemd die voorgeschreven zouden moeten worden.
De kennis van de arts over de medicijnen komt van het vak farmacologie*, een gespecialiseerde kennis die veel medische studenten zich niet eigen (kunnen) maken.
Daarnaast bestaat er de mogelijkheid dat de patiënt een chirurgische** operatie moet ondergaan of bestraald moeten worden.
Wanneer iemand als arts aan het werk gaat zal de therapie veelal beschreven staan in de te volgen protocollen.
Concluderend zien we dat veelal de oorzaak noch gezocht noch behandeld wordt.
* farmacologie: leer van de geneesmiddelen. Van het Griekse pharmakon wat medicijn betekent.
** chirurgie: heelkunde, het deel van de geneeskunde dat zich bezighoudt met operaties. Van het Griekse χείρ of cheír wat “hand of arm” betekent en ἔργον of érgon wat werk betekent.
Eenzijdige kennis
De beperkte aanpak van het denken in symptomen, diagnoses en therapieën leidt ertoe dat artsen weliswaar kennis hebben, maar die leidt tot beperkte toepassingsmogelijkheden.
Ze hebben onvoldoende begrip van de ziekte omdat ze niet onderwezen zijn in de oorzaak.
Daarbij komt dat ze ook niet opgeleid zijn om naar de oorzaak te zoeken.
Artsen in opleiding worden geleerd om een diagnose te stellen waar vervolgens een min of meer voorgekauwde therapie uit volgt.
De therapie heeft meestal als doel om de symptomen te onderdrukken of chirurgisch te verwijderen.
Artsen hebben dus een eenzijdige kennis die helaas leidt tot beperkte toepassingsmogelijkheden.
Wanneer dit ontbreekt wordt de eenzijdige kennis die zij hebben de stabiele basis van hun handelen.
Bij het ontbreken van toepassingsmogelijkheden is de flexibiliteit afwezig om de oorzaak te zoeken en heilzame oplossingen aan te reiken.
Heroriënteren artsenopleiding
Er is dus veel ruimte voor verbetering van de artsenopleidingen.
Primair zou er een verschuiving moeten komen van een focus op ziekte naar een focus op gezondheid.
Preventie en het behoud van gezondheid moeten leidend worden.
Artsen zouden afgerekend moeten worden op het aantal gezonde mensen in hun praktijk, niet het aantal zieken.
Levensstijl, voeding, water, vitaminen, mineralen en spoorelementen zouden een integraal onderdeel van de opleiding moeten vormen.
Bij ziekte zou het vaststellen van de oorzaak altijd het doel moeten zijn, want alleen dan kan de ziekte echt genezen worden.
Bij therapie zou in eerste instantie de focus op natuurlijke middelen en methoden moeten liggen.
Werkzame ‘alternatieve’ geneeswijzen moeten een integraal deel gaan vormen van het arsenaal van de artsen.
Medicatie zou slechts een laatste oplossing mogen zijn.
