Geen producten in de winkelwagen.
Het is daarom niet voor niets dat we nog steeds respect hebben voor de intenties en het werk van onze artsen.
We vertrouwen hen nog steeds in veel gevallen onze gezondheid toe.
Artsen behalen vaak goede resultaten, maar zeker niet in alle gevallen.
Wanneer zijn artsen effectief en wanneer niet?
Bij acute* situaties
Als we kijken waar artsen goede resultaten behalen en waar niet, komen we tot een belangrijk inzicht.
Er zijn veel situaties waar we niets liever willen dan dat er een arts aanwezig of snel beschikbaar is.
Iedereen wil dat een arts hem helpt als hij bijvoorbeeld een hartinfarct krijgt.
Als we een been, arm, schouder of heup breken, kunnen die alleen goed herstellen als een arts dit onder handen neemt.
Bij een groot trauma zoals bijvoorbeeld als gevolg van een auto-ongeluk kan de arts een levensreddende rol spelen.
Met de keuze van het juiste antibioticum speelt de arts in het geval van een acute zware longinfectie een levensbelangrijke rol.
Ook als je op het punt staat te bevallen wil je dat er een arts is die de bevalling in goede banen zal leiden.
* acute: 1. van ziekten, aandoeningen: plotseling opkomend, met een snel verloop en hevige verschijnselen; 2. van kwesties om een onmiddellijke oplossing vragend, dringend. Van het Latijn acutus, wat scherp, snijdend betekent.
Niet bij Chronische situaties
Daarentegen zien we dat artsen vaak minder of zelfs in veel gevallen geen resultaat boeken bij chronische aandoeningen.
We zien dat veel mensen die onder behandeling van een arts staan voor een chronische aandoening hun gezondheid niet herwinnen.
Patiënten met bepaalde aandoeningen blijven veelal de rest van hun leven kampen met hun chronische conditie.
Denk hierbij bijvoorbeeld aan aandoeningen zoals migraine, onvruchtbaarheid, huidaandoeningen, artritis, hoge bloeddruk, hoge cholesterol, diabetes, aderverkalking en zelfs kanker.
Er zijn inmiddels meer dan 10 miljoen mensen in Nederland met een of meer chronische aandoeningen, wat neerkomt op bijna 60% van de bevolking.
We zien dat het percentage van mensen met chronische aandoeningen alsmaar blijft stijgen.
We kunnen hieruit concluderen dat artsen weinig of niet effectief zijn in chronische situaties.
Het is daarom begrijpelijk dat het aantal mensen met chronische aandoeningen hoog is en blijft stijgen.
Het herstellen van chronische aandoeningen blijkt niet een van de vaardigheden van onze artsen te zijn.
* chronisch: 1. van ziekten of ziekteprocessen: een langzaam verloop hebbend; langdurig, slepend; 2. voortdurend, aanhoudend. Van het Latijn chronicus, van Grieks chronikos, wat gedurende lange tijd, sedert lange tijd, na lange tijd betekent. Van chronos, wat tijd betekent.
Hoe komt dat?
De vraag is dan waarom artsen bij chronische aandoeningen minder effectief zijn.
De belangrijkste reden is dat artsen zich met hun behandelingen vooral richten op symptomen en niet op de oorzaak.
Zij behandelen hun patiënten met medicijnen die gericht zijn op het onderdrukken en reduceren van de symptomen.
Zolang je je niet richt op de oorzaak van een aandoening zal er natuurlijk ook geen blijvende oplossing zijn.
Artsen richten zich alleen op symptomen omdat ze zo opgeleid zijn.
Zie via de link hieronder onze nieuwsbrief over de opbouw van een artsenopleiding.
Artsen worden niet opgeleid om de gezondheid van mensen te herstellen.
Omdat veel van de chronische aandoeningen te maken hebben met een verkeerde leefstijl zal een behandeling met behulp van medicijnen derhalve niet helpen om weer gezond te worden.
Een groot deel van de artsen onderschat ook het belang van tekorten aan vitaminen en mineralen als zijnde de oorzaak van ziekte.
De uitdaging voor artsen
De medische wereld zal in de nabije toekomst een keuze tussen de volgende twee opties moeten maken:
- Het verbreden van hun vaardigheden en effectief worden door zich te richten op de oorzaak van aandoeningen waarbij de medische opleiding drastisch aangepast zal moeten worden.
- Zich meer richten op waar ze goed in zijn: acute medische situaties en de behandeling van chronische situaties aan artsen en therapeuten overlaten die zich wel op de oorzaak en behandeling richten.
